Myszoskoczkowy poradnik

suzi

Jeden czy dwa myszoskoczki?

Zdecydowanie dwa, a najlepiej więcej. Myszoskoczek jest stadnym gryzoniem i samotny staje się nieszczęśliwy. Jeśli nie planujesz potomstwa, najlepszym rozwiązaniem będzie zakup dwóch (lub więcej) samic lub samców, najlepiej z tego samego miotu. W przypadku samic nie należy jednak przesadzać z ilością, ponieważ mają one bardziej rozwinięty instynkt terytorialny i w przypadku zbyt dużego tłoku w klatce istnieje spore prawdopodobieństwo wystąpienia ostrych starć.
Na co zwracać uwagę wybierając myszoskoczka?

Gdy będziesz oglądać myszoskoczki w sklepie lub u znajomego, pierwsza rzecz jaka pewnie rzuci Ci się w oczy jest ich ciekawość. Gdy podejdziesz do klatki, od razu podbiegną, aby zobaczyć co się dzieje (jeśli akurat nie śpią). Poproś sprzedawcę w sklepie zoologicznym o otworzenie klatki i wzięcie myszoskoczka na ręce. Będą uciekać gdy będziesz próbował je złapać, myszoskoczka powinno się łapać podstawiając obie dłonie pod brzuch, nigdy za ogon. Złapany myszoskoczek będzie bardzo ciekawski i rozpocznie badanie nowego otoczenia, więc raczej nie uda nam się utrzymać go zbyt długo na rękach. Oczy zdrowego myszoskoczka powinny być szeroko otwarte, futerko powinno być gładkie i lśniące, a ogon powinien mieć długość ciała myszoskoczka z małą kępką na końcu.
Powinieneś unikać myszoskoczków, na których ciele widoczne są pogryzienia, lub które gryzą Ciebie. Może być to spowodowane złym charakterem osobnika lub tłokiem w sklepowej klatce (i związane z tym bójki). Czasem myszoskoczkom brakuje części lub całości ogona- jest to najczęściej wynikiem umieszczenia w klatce nieodpowiedniego kołowrotka, lub łapaniem myszoskoczka za ogon. Z brakiem ogona nie wiążą się żadne problemy, myszoskoczek wygląda bez niego po prostu mniej atrakcyjnie.
Koniecznie zwróć uwagę, czy w klatce nie ma osobników apatycznych, oraz czy któryś nie ma biegunki. Te czynniki mogą być powodem poważnych chorób i oznacza, że właściciel sklepu nie zajmuje się zwierzętami tak jak powinien. W takim wypadku sugeruję wybrać inny sklep.
Zwróć także uwagę na nos myszoskoczka- nie powinien być obtarty, zaropiały i zakrwawiony. Czynniki te mogą być spowodowane infekcją lub alergią na ściółkę.

Chory myszoskoczek może być rozpoznany także poprzez najeżone, ,,suche? futro i łzawiące oczy. Czasem myszoskoczek może być osowiały i otępiały z powodu długiego przebywania w samotności- jeśli zwierzę natychmiast rozbudzi się gdy weźmiesz go na ręce i jego oczy i futro okażą się być w porządku- najprawdopodobniej jest to zdrowy osobnik.

Jak rozpoznać płeć myszoskoczka?

To pytanie powtarzające się nagminnie. Odpowiedź na nie nie jest trudna. Płeć myszoskoczków jest bardzo łatwo rozpoznać od około piątego tygodnia życia. Po nabraniu doświadczenia powinieneś być w stanie rozpoznawać płeć 3-tygodniowych osobników i młodszych.

Są cztery główne różnice pomiędzy samicami i samcami:
Dorosłe samce są znacząco większe, jednakże nie jest to precyzyjna metoda określania płci, ponieważ wielkość może zależeć od wielu innych czynników.
Dorosłe samce mają widoczne wybrzuszenie u nasady ogona- jest to moszna. Jest ona oczywiście całkowicie nieobecna u samic. Jądra dorosłego samca są doskonale widoczne, nie trzeba brać go na ręce i przyglądać się, aby je dostrzec. Jądra powinny być bardzo dobrze widoczne od 6 tygodnia życia, a zauważalne powinny być od czwartego.
Samice mają widoczne brodawki. Znam pewnych ludzi, którzy twierdzą, że potrafią na podstawie brodawek rozpoznać płeć osobnika kilka dni po jego urodzeniu. Ja jednak nie polecam tej metody rozróżniania płci.
Najważniejszą cechą jest odległość między odbytem a ujściem moczowym- u samic jest ona znacząco mniejsza niż u samców. Ta metoda rozpoznawania jest w pełni skuteczna od przynajmniej trzeciego tygodnia życia myszoskoczka.

Jak się do tego zabrać?
Pierwszą czynnością jest umiejscowienie myszoskoczka na lewej dłoni lub stabilnej powierzchni.
Delikatnie złap myszoskoczka kciukiem i palcem wskazującym lewej ręki za nasadę ogona.
Uchwytem tym podnieś lekko do góry tylną część ciała myszoskoczka tak, aby miał on możliwość podparcia przednimi łapkami (patrz zdjęcie powyżej).
Teraz już możesz spokojnie dokonać oględzin. Pomogą Ci w tym poniższe zdjęcia.

Klatka dla gryzoni czy akwarium?

Naszym zdaniem, jeśli posiadasz tylko 2 osobniki, jednym z lepszych rozwiązań (i najmniej kosztownym) będzie proste czterdziestolitrowe akwarium- koniecznie z pokrywą.

Innym rozwiązaniem mogą być klatki dla gryzoni. Mają one swoje plusy i minusy. Myszoskoczek w klatce jest bardziej narażony na przeciągi (na które jest dość wrażliwy), których uniknie w akwarium. Świetną zabawą dla myszoskoczka będzie obgryzanie prętów klatki (może być to dokuczliwe dla właściciela ze względu na hałas). Klatka dla gryzonia jest raczej łatwiejsza w czyszczeniu niż akwarium. Nie ma także problemu, że myszoskoczek wyskoczy z klatki, gdyż posiadają one sufit. Wadą klatki jest niewątpliwie ograniczenie widoczności naszych podopiecznych.

Jeśli chodzi o położenie klatki/akwarium w mieszkaniu, unikaj miejsc narażonych na przeciągi (blisko okna) a także miejsc podatnych na wysokie temperatury (kaloryfer).
Kołowrotek

Typowy kołowrotek dla chomika jest metalowe lub plastikowe, z odstępami pomiędzy szczeblami. W przypadku myszoskoczka stanowi to pewne ryzyko złamania ogona lub kończyn. Jeśli posiadasz taki kołowrotek, najelpiej oklej go dookoła i od wewnętrz taśmą.

Najlepszy rozwiązaniem jest oczywiście zakup wypełnionych kołowrotków.

Bez względu na rodzaj kołowrotka jaki posiadasz, bądź ostrożny gdy posiadasz nowonarodzone myszoskoczki. Są one dużo lżejsze i siła odśrodkowa może wyrzucić je na zewnątrz i spowodować uraz.
Systemy tuneli

Plastikowe systemy tuneli nie są tanie. Będą na pewno stanowić dobrą zabawę dla myszoskoczków, jednak należy zwrócić uwagę na pewną rzecz. Otóż tańsze systemy nie są zabezpieczone przed pogryzieniem. Wszystkie krawędzie i elementy, do których myszoskoczek jest w stanie przyłożyć zęby, powinny być zabezpieczone metalem. W przeciwnym razie myszoskoczki szybko wygryzą sobie drogę do wolności.

Możesz oczywiście za pomocą takich tuneli łączyć klatki i akwaria.
Zabawki

Umieszczenie zabawek w klatce/akwarium jest jak najbardziej wskazane. Da to naszym podopiecznym zajęcie. Dobrą zabawką jest przykładowo tekturowa rolka po papierze toaletowym- myszoskoczki będą tępić na niej zęby. Możesz także kupić wszelkiego rodzaju drabinki, półki, a nawet labirynty. Im więcej będą miały zabawek tym mniej się będą nudzić. Nie polecam generalnie zabawek plastikowych, ze względu na możliwość zjedzenia odgryzionych odłamków, co może się okazać bardzo szkodliwe.
Jak często powinno się czyścić klatkę?

Jest to uzależnione od wielkości klatki, rodzaju użytego podłoża, a także od liczby osobników w klatce. Czyszczenie powinno odbywać się nie rzadziej niż raz na miesiąc. Najlepszą wskazówką będzie zapach- sam wyczujesz kiedy powinieneś zabrać się za czyszczenie. Zarówno katki jak i akwarium nie powinno czyścić się detergentami. Najlepszym rozwiązaniem jest czysta woda. Miskę na karmę dobrze jest wyparzyć raz na kilka dni.
Podłoże

Jest wiele rzeczy nadających się na podłoże dla myszoskoczków. Pownniśmy jednak za wszelką cenę unikać igieł drzew iglastych- niektóre zawierają trujące substancje. Najlepszym rozwiązeniem będzie materiał dobrze chłonący wilgoć. Moim zdaniem najlepszym materiałem jest drobny żwirek dla kota (myszoskoczek żyje w naturze w środowisku pustynnym!) plus garść siana na gniazdo. Jest to oczywiście droższe rozwiązanie, ale na pewno lepsze dla Ciebie jak i Twoich podopiecznych. Nie polecam zaś używania trocin ze względu na to, że pył może dostać się do oczu myszoskoczka i spowodować infekcję.
Długotrwałe przebywanie w pokoju z klatką z trocinami nie jest też najzdrowsze dla człowieka- pył może wywołać uczulenie a także podrażnienie dróg oddechowych. Do budowy gniazda można też wykorzystać husteczki higieniczne lub papier toaletowy (nie zapachowy).

Oswajanie
Najlepszym sposobem pozyskania zaufania myszoskoczka jest podawanie mu z ręki smakołyków (nasiona słonecznika, dyni). Ciekawość na pewno bardzo szybko przełamie lęk i myszoskoczek pozwoli wziąć się na ręce. Pamiętaj jednak, że myszoskoczek nie przywiązuje się do człowieka tak jak szczur. Ludzka obecność raczej nie jest myszoskoczkowi potrzebna, zdecydowanie lepiej będzie się czuł w towarzystwie osobników swojego gatunku. Pamiętaj o cierpliwości w trakcie oswajania i nigdy nie próbuj łapać myszoskoczka na siłę- możesz go do siebie szybko zrazić, co tylko utrudni oswojenie. Nie jest to zwierzę bojaźliwe i jest raczej łatwe do oswojenia. Nie licz jednak, że będzie on przybiegał do Ciebie na zawołanie lub tez polubi Cię.
Gryzienie

Myszoskoczek praktycznie nigdy nie gryzie bez konkretnego powodu. Zdarzają się jednak czasem osobniki, które są agresywne od urodzenia i nie dadzą się nigdy oswoić. Najczęściej gryzą osobniki młode. Chociaż trafniej nazwałbym to ,,podgryzaniem? niż gryzieniem. Jest to zupełnie naturalne, tak jak u dzieci, które badają przedmioty wkładając je do ust. Młody myszoskoczek podgryzając palec nie robi tego złośliwie- po prostu sprawdza czy nadajesz się do jedzenia. Pamiętaj, że jeśli Twoje ręcę będą pachniały czymś smacznym (dla myszoskoczka) ? jest dużo prawdopodobieństwo lekkiego ugryzienia.

Jeśli Twój myszoskoczek jest wystraszony i boi się Ciebie, jest kilka sposobów na uspokojenie go. Jednym z nich jest użycie wanny. Upewnij się, że wanna jest czysta i całkowicie sucha i że otwór ściekowy jest odpowiednio zabezpieczony. Wyjmij myszoskoczka z klatki (za pomocą np. słoika z ziarnem słonecznika) i wrzuć do wanny. Gdy już się uspokoi, po prostu usiądź w wannie i pozwól mu przyzwyczaić się do Twojego zapachu i obecności. Zacznij zaprzyjaźniać się, lecz bardzo powoli. Spróbuj dać mu do obwąchania dłoń, podaj mu na niej ziarenko słonecznika. Spróbuj delikatnie i bez gwałtownych ruchów podnieść go do góry. Musisz uzbroić się w cierpliwość, zdobycie zaufanie wymaga czasu.
Jak chwytać myszoskoczka?

Najlepszym sposobem jest utworzenie ,,koszyczka? z dłoni i podebranie myszoskoczka od dołu. Pozwól swojemu ulubieńcowi obwąchać dłonie, po czym pozwól mu wspiąć się po ramieniu. Czynności te wykonuj nad klatką. Jeśli pupil wyskoczy Ci z rąk, nie będziesz musiał ganiać go po pokoju. Szczególnie tyczy się to małych osobników, które nie mają jeszcze orientacji w wysokości, nie wiedzą jeszcze, że upadek z wysokości większej niż 50cm jest bolesny.
Nie próbuj podnosić myszoskoczka za ogon- w ten sposób możesz go pozbawić tego narządu. Łapiąc go w ten sposób na pewno też Cię nie polubi- w naturze myszoskoczki zrzucają ogon, gdy drapieżnik za niego chwyci.
Spacery

Myszoskoczek powinien być raz na jakiś czas wypuszczany na wybieg. Do tego celu koniecznie będziesz musiał odpowiednio przygotować pomieszczenie poprzez ukrycie wszystkich kabli, ubrań (myszoskoczki uwielbiają gryźć materiały) i wszystkiego co myszoskoczek mógłby pogryźć, a także pozatykanie (np. gazetami) wszelkich dziur, do których myszoskoczek mógłby wejść i nie potrafiłby wyjść. Spacer po pokoju to chyba najlepsza rozrywka jakiej może zaznać myszoskoczek w domowych warunkach, więc staraj się wypuszczać go jak najczęściej.

Zachowanie
Tupanie

Myszoskoczek tupie tylnymi kończynami w dwóch sytuacjach- gdy wyczuwa niebezpieczeństwo i przy podnieceniu seksualnym (samca). Tupaniem zazwyczaj natychmiast ,,zarażane? są pozostałe osbniki stada. Jest to zaskakująco głośny dźwięk jak na tak małe gryzonie. Czynnikiem są tutaj bardzo silne tylne kończyny. Przy poczuciu niebezpieczeństwa, myszoskoczek staje się bardzo płochliwy i nawet niewielki ruch ręką z drugiego końca pokoju sprawia, że gryzonie uciekają w popłochu gdzie się da. Często zdarza się, że młodsze myszoskoczki tupią bez wyraźnego powodu- po prostu uczą się pewnych stadnych zachowań, jakim jest właśnie tupanie. Możliwe, że służy ono też ostrzeganiu członków stada przed niebezpieczeństwem.
Higiena

Myszoskoczek jest bardzo czystym zwierzęciem. Sporą część czasu swojego krótkiego życia przeznacza właśnie na higienę. Żyjące w zgodzie myszoskoczki często myją się nawzajem- jest to oznaka dobrych stosunków członków stada.
Interakcje z innymi osobnikami

Myszoskoczki to bardzo społeczne zwierzęta. Dobrze zorganizowana grupa śpi zazwyczaj w jednej kupce, wzajemnie się myje i ostrzega przed niebezpieczeństwem.

Wszystko wygląda bajecznie, lecz jest to tylko instynkt, myszoskoczki tak naprawdę nie przywiązują się emocjonalnie do członków stada. Zwróć uwagę na reakcję, gdy jednemu gryzoniowi dasz jakiś smakołyk- pozostałe będą starały się mu go za wszelką cenę odebrać. Czasami kończy się to na drobnych przepychankach.
Zaznaczanie terenu

Myszoskoczki są zwierzętami terytorialnym. Każdy myszoskoczek posiada na brzuchu gruczoł zapachowy, którym pocierając o podłoże zaznacza go swoim unikalnym zapachem. Gryzonie będą zaznaczać owym gruczołem każdy przedmiot, który uznają za swoją własność. Szczególnie jest to widoczne gdy myszoskoczek znadjdzie się w miejscu, w którym nie wyczuje zapachu żadnego myszoskoczka, np. po wypuszczeniu go na pokój. Zmysł węchu jest u myszoskoczków bardzo dobrze rozwinięty i to właśnie za jego pośrednictwem poznaje on przedmioty. Spróbuj podać swojemu pupilowi nasiono słonecznika ręką pachnącą mydłem- prawdopodobnie nie weźmie go, bo nie rozpozna go jako słonecznik.

Walki
Nadużycia przemocy wśród myszoskoczków mają miejsce tylko przy ustalaniu dominacji w stadzie. Zazwyczaj mają one formę niegroźnych przepychanek i boksowania przednimi kończynami. Czasem jednak dochodzi do krwawych walk. Gdy dochodzi do takich walk, myszoskoczki są bardzo zawzięte i pozostawienie ich samym sobie doprowadzi najprawdopodobniej do śmierci któregoś z nich (lub obu- gdy zwycięzca zdechnie na skutek doznanych ran).
Hierarchia myszoskoczków

Myszoskoczki w naturze żyją zazwyczaj w rodzinnych stadach. W stadzie jest dominująca para (samiec i samica) i cała reszta opdległych im osobników żyjących w jednej norze. Zazwyczaj tylko para dominująca wydaje na świat optomstwo, opdczas gdy pozostałe myszoskoczki pomagają opikować się małymi. Dominująca samica wytwarza hormony, które wywołują u pozostałych samic okresową bezpłodność. Jeśli w stadzie zajdą jakieś nieporozumienia i bójki, niektóre podwładne myszoskoczki opuszczają norę i zakładają swoje własne stado.

Jednak w niewoli, nękany w stadzie gryzoń nie ma możliwości opuszczenia klatki i w tym miejscu pojawiają się owe krwawe walki. Mogą być spowodowane zbyt dużą liczbą samców i samic w wieku płodnym, lub też chęcią przejęcia dominacji, gdy głowa stada nie jest już tak silna jak kiedyś. Ta druga sytuacja ma zazwyczaj miejsce, gdy dominujący osobnik osiągnie wiek 2 lat, lecz może nastąpić wcześniej. Innym powodem krwawych walk może być sytuacja, w której matka mieszka ze swoimi córkami w wieku około 6 miesięcy. Dzieje się tak, gdyż córki nie mogą dłużej znieść dominacji matki i chcą ją wypędzić ze stada.

Zazwyczaj jednak hierarchię w stadzie udaje się ustalić bez rozlewu krwi- mają miejsce delikatne kilku-kilkunastosekundowe potyczki, bez gryzienia. W takim wypadku oczywiście nie powinniśmy ingerować i rozdzielać myszoskoczków.

Myszoskoczki podczas poważnej walki będą tupać, jeżyć futro i zgrzytać zębami. Takie zachowanie oznacza poważny konflikt.

Są pewne oznaki nadchodzącego konfliktu, które można łatwo rozpoznać zanim dojdzie do walki. Myszoskoczek może być przepędzany z miski z pożywieniem, więc nagła utrata wagi może być sygnałem narastającego konfliktu. Także nasilenie się delikatnych starć i pogoni może być sygnałem. Gdy myszoskoczki zaczną spać oddzielnie, jest znak nieuchronnie zbliżającej się walki.
Zapobieganie walkom

Niezbędne jest oddzielenie od stada osobników wywołujących konflikt. Większość ludzi popełnia błąd przez usunięcie ze stada ofiary walki. Po pewnym czasie agresor może upatrzyć sobie inny obiekt ataków i problem powróci. Czasem ciężko jest zidentyfikować inicjatora walk. Nierzadko zdarza się, że cała gromada napada na jednego myszoskoczka. Często po bójce właściciele usuwają ze stada zakrwawione osobniki myśląc, że są one ofiarami. Nic bardziej mylnego- zwycięzca walki niemal zawsze będzie ranny, lub przynajmnie będzie posiadał rany na szyi przy nasadzie ogona (typowe miejsca ugryzień podczas walki).
Najwięcej ran jest zadawanych ofierze podczas ucieczki przegranego. Pamiętaj także, że 2-3 ugryzienia praktycznie nigdy nie będą widoczne pod futrem. Jeśli myszoskoczek wyraźnie krwawi, to znaczy, że został dotkliwie ugryziony w jedno miejsce.

Jeśli chcesz trzymać myszoskoczki w większych grupach, lepszymi do tego celu są samce. Grupy 4 i więcej samców żyją zazwyczaj bez większych konfliktów. Jeśli zaś posiadasz więcej niż 2 samice w jednej klatce, istnieje spore ryzyko, że na pewnym etapie ich życia stanie przed Tobą problem walk. Ryzyko to wydaje się zwiększać wraz z liczbą samic w jednej klatce. Wpływ ma tu także ilość przestrzeni w klatce- im mniejsza, tym ryzyko walk zwiększa się. Niektórzy twierdzą jednak, że jest przeciwnie- że ryzyko walk wzrasta wraz ze zwiększaniem przestrzeni za pomocą łączenia klatek tunelami itp. Istnieje możliwość, że na dużej przestrzeni powstaną 2 konkurujące grupy. W naturze bardzo często obserwuje się bójki właśnie na granicach terytorium danych stad. Pamiętajmy jednak, że w naturze przegrany zawsze może po prostu ratować się ucieczką.
Pierwsza pomoc

Jeśli Twoje myszoskoczki dopuściły się walki, jak rozpocząć leczenie?

Zazwyczaj nie ma potrzeby robienia czegokolwiek. Rany i zadrapania rzadko się infekują i rzadko następują jakieś komplikacje. Rany szybko się zagoją. Są one inne niż w przypadku np. zadrapań kotów, gdzie łatwo wdają się różne infekcje i zakażenia. Poważnie zraniony myszoskoczek dozna prawdopodobnie kilka dodatkowych dolegliwości:

Rozmnażanie
Zanim przystąpisz do rozmnażania myszoskoczków, upewnij się czy masz co zrobić z potomstwem. Jedna para myszoskoczków może w przeciągu swojego życia spłodzić ponad 50 osobników. Jeśli miejscem, w które oddasz młode myszoskoczki jest sklep zoologiczny, upewnij się czy aby na pewno zwierzęta w nim aktualnie przebywające są w dobrej kondycji i czy są zdrowe? Powinieneś poprzez rozmowę ze sprzedawcami sprawdzić ich wiedzę na temat myszoskoczków. Jeśli nie masz pomysłu co zrobić z potomstwem, absolutnie nie powinieneś myśleć o rozmnażaniu myszoskoczków.

Aby utworzyć parę powinieneś połączyć samca i samicę pochodzących od innych rodziców (bardzo ważne) w wieku 6-8 tygodni.

Dojrzałość płciową myszoskoczki osiągają w wieku około 3 miesięcy. Jeśli połączysz w parę młodą samicę i starszego samca, prawdopodobnie miot odbędzie się w krótszym czasie niż w przypadku młodej samicy i młodego samca. Niektóre pary będą się rozmnażać szybciej niż inne- czasem potrzeba na to nawet roku i więcej.

U samicy ruja występuje co 4-6 dni, zazwyczaj wieczorami. Do aktu seksualnego dochodzi kilka razy podczas ruji. Ruja występuje także natychmiast po porodzie- tzw. ruja poporodowa.
Zdolność rozrodcza trwa zazwyczaj około 18 miesięcy od osiągnięcia dojrzałości płciowej. Jednakże bywają odstępstwa od tej reguły. Czasem jedna para ma w ciągu życia jeden miot, podczas gdy inna ma ich kilka. Warto zapamiętać, że samica z każdym porodem staje się mniej płodna i kolejne mioty są już coraz mniej liczne.

Ciąża trwa około 21-25 dni. Okres ten jednak może się wydłużyć nawet do 43 dni jeśli matka karmi jeszcze małe z poprzedniego miotu. U większości samic myszoskoczków trudno jest rozpoznać ciążę- brzuch uwypukla się dopiero na kilka dni przed porodem. Młode myszoskoczki rodzą się nagie, ślepe i całkowicie zależne od swoich rodziców. Średnia liczba młodych w miocie to 5-6 osobników, lecz nierzadko zdarzają się mioty od 3 do 9 młodych.

Poród następuje zazwyczaj w godzinach porannych i może trwać kilka godzin. W czasie porodu rzadko wynikają jakiekolwiek problemy. Po porodzie samica będzie potrzebowała więcej pożywienia i wody niż normalnie.

Jeśli nie chcesz aby doszło do kolejnego poczęcia, musisz odseparować samca od samicy na kilka godzin przed porodem. Ważne jest, abyś się nie spóźnił, ponieważ po porodzie występuje u samicy ruja poporodowa i jeśli samiec będzie obecny, najprawdopodobniej dojdzie do ponownego zapłodnienia. Kolejne mioty w niewielkich odstępach czasu są bardzo męczące dla samicy i mogą prowadzić do znacznego jej osłabienia, a nawet śmierci. Po zakończeniu ruji poporodowej możesz spowrotem dodać samca do samicy z potomstwem- będzie on pomagał samicy w opiece nad młodymi.

Niestety, po porodzie część młodych czasem umiera. Nie zdarza się to jednak zbyt często. Po śmierci młodego naturalną czynnością matki jest zjedzenie go. Jest to podyktowane utrzymaniem czystości w norze w warunkach naturalnych. W rzeczywistości, przypadki zabijania młodych przez matkę są bardzo rzadkie wśród myszoskoczków.

Młode myszoskoczki zaczną jeść stały pokarm w wieku około 3 tygodni. Po osiągnięciu 5 tygodni, myszoskoczek staje się zupełnie samodzielny i może być oddzielony od matki.

Czasem u młodych pojawiają się pewne problemy ze zdrowiem. Jeśli młody myszoskoczek ma biegunkę, lub problemy z oddychaniem, niezwłocznie skontaktuj się z weterynarzem.

A to fotka myszoskoczka: